πλεομακάριστος

ὁ, ἡ, Μ

αυτός που θεωρείται ή ονομάζεται περισσότερο μακάριος, ευτυχισμένος.

[ΕΤΥΜΟΛ. < πλέον, ουδ. τού πλείων* + μακάριστος].